Per 1 oktober is het rijksmonumentale dubbele woonhuis (Amsterdamse School) aan de Rijksweg nr 3 / Menno van Coehoornsingel 25 te Delfzijl verkocht aan de NAM. Voor beide woningen heb ik de schades mogen afhandelen namens de bewoners, waaronder mijn ouders.
Funderingsproblematiek, eigenaardigheden van het ontwerp, vele scheuren -soms zo breed als een hand- en zetschades, een loskomende schijnschoorsteen en balkons, een verzakkende uitbouw waar de gasleiding naar binnen komt, vloeren zo scheef dat je er zeeziek van wordt.... aan dit alles is een einde gekomen. Met warme herinneringen aan de schade-experts en uiteraard alle contra-experts die we standaard in de arm konden nemen om de expertiserapporten aan te vechten. Enkele hoogtepunten:
- Schade die veroorzaakt zou zijn door opwarming van zonlicht bij een muur die nagenoeg op het noorden staat;
- Nagenoeg identieke schades aan de ene kant van het pand die wel erkend werden en aan de andere kant niet, en omgekeerd;
- Meerdere keren een acuut onveilige situatie beoordeeld, waarbij erkend werd dat bij 'de grote klap' de balkons/voorgevel zouden kunnen instorten, maar het niet accuut onveilig is omdat de bewoners dan nog wel veilig uit het pand zouden kunnen komen;
- Weigering en moeilijk doen om bij melding funderingsproblematiek te onderzoeken omdat men niet de kruipruimtes in wil.
Dit alles werd overgoten door een saus van bureaucratie, onoverzichtelijkheid, vele kastjes en vele muren en de dreiging dat het een langslepend juridisch proces gaat worden, waarbij het de bewoners niet in de koude kleren is gaan zitten - kalmeringsmiddelen moesten er soms aan te pas komen. Ook de relatie met mijn ouders is er door verstoord: de afgelopen 5 jaar heb ik geen fatsoenlijk ontspannen gesprek meer gevoerd, omdat het altijd ging over bevingschades. Af en toe een uitje hadden we wel: naar bijeenkomsten voor slachtoffers van de aardbevingsproblematiek. Onder meer als mede-oprichters van de VGME zaten we er tot over onze oren in.
Door een tip van de gemeente werden we gelukkig gewezen op het Vangnet Bijzondere Situaties (https://vangnetbijzonderesituaties.nl), waarover je weinig hoort. Ook binnen de VGME ken ik niemand die hiermee in aanraking gekomen is.
Het Vangnet is nog een initiatief van Alders om uitzicht te bieden voor situaties waarbij de reguliere instanties geen goede oplossing kunnen bieden. Men bood een jurist en een sociaal werker aan, die na de intake op diverse vlakken bijstand verleend hebben. Psychologische ondersteuning werd georganiseerd, de problematiek werd in kaart gebracht, oplossingen verkend en uiteindelijk is er, omdat er geen andere reëele mogelijkheid was, aangestuurd op uitkoop. Met succes!
De afgelopen maanden zijn alle bewoners naar tevredenheid verhuisd - blij dat dit achter de rug is en ze af zijn van een pand waar ooit ziel en zaligheid ingestoken is. Het schadedossier, ongeveer 1 verhuisdoos per woning, blijft voorlopig onuitgepakt.
Voor de VGME is het pand nu iets om in de gaten te houden. Wellicht dat het Vangnet Bijzonder Situaties en de uitloopprocedure(s) eens tijdens een bijeenkomst onder de aandacht gebracht kan worden?